Geldiler yine. Oturdular benim köşeme. Yattılar benim yatağıma. Akraba sayılsalar bile tiksindim. Yemeklere bile karıştılar. Gram tat alamadım. Hayatımın en basit ve en sikko sınavına girdiğimi duyunca doktoramı yapıyormuşum gibi umut dolu açıklamalarda bulundular "ay hadi yavrım, hadi inşallah eniiğğss" diye beni motive etmeye çalıştılar. Sinir oldum yine. Ve bir kez daha anladım ki ilerde evime misafir davet etmeyeceğim.
Not: Benimle evlenecek olan kız. Eğer burayı okuyorsan derhal hayatından bütün insanları sil. Evime kimseyi kabul etmeyecem ulan !! Ben mi arkadaşların mı?
#1 - #2
Vedat Okyar'ın duruşuna uyuyoruz hepimiz. Akraba yok! Eve gelirken ekmek biber gaste al yok!
YanıtlaSil