Mucuk

"İstikamet mecidiyeköyyyy" diye içimden bağırıp merdivenleren aşağıya indim. Evden çıkmadan anneannem "bak şu binalar arasından yol varsa ordan yürü direkt biyere çıkıyosun" dedi. O biyere dediği yer şu an aklımda olmadığı için biyere yazdım. Evden çıktım sonra anneannemin bahsettiği yere geldim. Önce önüme baktım, sonra diğer yola. Bildiğim yoldan gidersem köpeklerin saldırısına tekrar maruz kalabilirim diye diğer yolu seçeyim dedim ve yokuş yukarı yürümeye başladım. Yol önce azıcık yokuşla başladı, sonra dikleşti, sonra biraz daha dikleşti, sonra tırmanmaya başladım, ve en sonunda şappadanak Ali Sami Yen sokağın ortasına düştüm "vaaaay" dedim. Aradan kestirme bildiğimden işe kan ter içinde ama onun yerine tam 5 dakika da gittim. Binadan içeri girerken "hmm işe gelirken diğer yoldan gelirim, hem köpekler gündüzleri saldırmaz hemde daha az yokuş var, eve dönerken de diğer yoldan giderim, hem yokuş aşağıya hemde daha kısa, hemde köpek görmedim" diye stratejiler geliştirdim.
Tabi yolun aşırı kısa sürmesi nedeniyle 11:43 gibi işyerine vardım ve "oleyyy erken gelenlerdenim patrona görüneyim de ne kadar ciddiye aldığımı anlasın" diye planlar yaptım ama patron yoktu. Girdim mola paydos sigara çay kahve odasına ve su içtim, baktım dün azıcık samimiyeti kurduğum bir kaç eleman orda oturuyor, hemen yanlarına geçip "merebea" dedim karşılığını da aldım. Elemanların beni sevmeye başladığını hatta benim için kurdukları çemberi biraz genişletip aralarına almak istediklerini gördüm, hiç durmadan o bi kişilik boş yere girdim. Muhabbetin ortasına girdiğimden bir şey anlamadım, insanlardan kurulan yuvarlağa bakıp futbol takımlarının maçtan önce birbirlerini motive etmek için yaptıkları şeyi düşündüm ve "şimdi sağ ve sol tarafımdakilerin omuzlarına elimi atıp 'hadi arkadaşlar bugün sağlam oynuyoruz, birbirimize yardımcı oluyoruz, biri topu kaybederse diğerimiz yardıma koşuyoruz' desem mi lan acaba ama yok ya kimse futboldan anlamıyodur burda şimdi anlamazlar yapacağım espriyi kesin ilk günden çalışanların götoşu ben olurum" dedim ve vazgeçtim bu düşüncemden. O sırada odaya giren arkadaş "hadi eğtim başlıyo" dedi ve herkes sigaraları söndürüp eğtim odasına girdi.
Bir önceki günün ilk gün olması nedeniyle biraz pasif kalmayı tercih etmiştim fakat ikinci gün gül gibi açılmam, nakarat kısmına giren sanatçılar gibi coşmam lazımdı. Bende o yüzden ufak tefek esprilerle en arka sıradan kendimi biraz belli ettim.
Derken bi sigara molası verelim dedi patron ve sigara odasına girdik tekrardan. Bu sefer çember oluşturmamıştı kimse, işyerinde ki gruplaşma artıyordu ve bende bu yüzden hemen 3-5 arkadaş bulmalıydım. Yanımda duran elemanın dövmesini gördükten sonra dövme muhabbeti açayım kesin 3-5 dövmesi olan vardır mantığıyla hareket ettim ve başarılı oldum, herkes soyunmaya başlamış, herkes götündeki bacağındaki dövmeyi göstermeye başlamıştı. Herkes derken toplam ben dahil 4 kişi dövmeliydi. Ve ben grubumu bulmuştumdu. "The Dövmelilers" diye adlandırdım kendi kendime grubumuzu, gerçi grubumuzda bulunan bir elemanı dışlayasım var şu sıralar ama şimdilik sakinliğimi koruyorum.
Sigara molası bitmeden bi çişe gideyim dedim o sırada, tam sigara odasından çıkarken karşıda ilk gün tanıştığım 3-4 arkadaşı gördüm kafa kafaya vermiş bişeyler konuşuyorlardı. İlk bölümde yaptığım esprilerle ve molada dövme konusunu açarak bir anda herşey benden sorulur, ben abilik taslarım burda havasına girdim ve o arkadaşların ortasına girip karşıma ilk müsait posisyonda çıkan arkadaşın pipisine elimi uzatıp "mucuk" yapayım dedim. Karşıma çıkan kişi ise patron'du, tabi gözlerim fermuarda "ulan eli fazla kaydırıp zike dokunma sakın" kontrolünü yaşarken kafayı kaldırdım ve patronu karşımda gördüm, tabi elim zike gitmişti, mecbur kaldım "mucuk" dedim kısık ve titrek bir sesle. Bir anda arka fondan "dıt dıt dıt dıııınnnn dıt dıt dıt dınnnnn" diye korku film müziği duydum, herşey ağır çekime bağlamış, panikten ağır çekimde kahve fincanını bile yere düşürenler vardı, o 2 saniyelik an içinde heyecandan arkadaş 4 sigara yakmış ve hepsini söndürmüştü. Fakat patronun gülüp jöleli kafamı okşamasıyla ardından "bu ne kirpi gibi eekiekhekeihie" demesiyle bu işi kaptığımın kanısına vardım. Önümüzdeki pazartesi netlik kazanacak bu durum, fakat patronla yaşadığımız bu olay bence saygıdeğer patronumunda espri anlayışı sayesinde çok iyiye bağlandı.
Yoksa yüzüme gülüp pazartesi kıçıma tekmeyi mi vuracak lan?