10 Ocak 2011 Pazartesi

11.01.

1 saat kalmış günün atmasına, tarihlerin yine 11 ocağı göstermesine.
Ne önemi var ki? Yarın Ali Sami Yen'de ki son maç... Benim gibi bir çok insan gençliğini yarın o stada gömecek ve bir daha yaşamayacak.
4 bilemedin 5 yaşındaydım ilk o stada gittiğimde. Biletler o zaman maçtan önce gireceğin tribünün kapısında satışa çıkıyordu, bi nevi bileti alıp direkt içeri giriyordun. "tam sıra bize geldiğinde bilet bitiyomuş ıhıhıhı" diye espri yapmıştı Babam. Psikolojim o gün bozuldu işte. Stada giremeyeceğim kokrusuyla bekledim Yeni açığın o bitmek bilmeyen kuyruğunda. Neyseki korktuğum başıma gelmemişti de girebilmiştik Ali Sami Yen Stadına.
O zamanlar koltuk moltuk yoktu tabi. Maç Gençlerbirliği maçıydı. Yağmur yağıyordu, Babamda beni ara ara omuzlarına alıyordu. Kendisi yağmurdan korunuyor, bense sahayı değil stadı dolduran taraftarların tezahüratlarını dinliyordum.
Aradan 18 yıl geçmiş. Koltuklara, maçtan günler önce çıkan biletlere, kombinelere, her sene değişen düzene alışmış herkes farkında olmadan. Yeni stada da alışacağız elbet ama ömrünün bir parçasını insan göz göre göre teslim etmek istemiyor işte.


Geçen sene bugün gibi kim diyebilirdi ki bir insan topluluğu yarın en zor günlerinden birini yaşayacak diye? Geçen sene bugün gibi.......

2 yorum:

  1. ... ali sami yen, ne anılar yaşandı orada...

    YanıtlaSil
  2. Galatasaray'ı Galatasaray yapan işte bu duygulardır. Ali Sami Yen'e dair her okuduğum satırda hüzünleniyorsam, bu Galatasaray'ın şanındadır.
    Güzel yazıydı.

    YanıtlaSil