Kız - Tribün şeysi

Maç 3-1 olmuş. dakika 80.
"Her sevgilinin ardından,
hep biz olduk el sallayan,
haykırsak duyarlar mı sesimizi,
hangi sevdadan galip çıktık kiiii şşşşşşşşşşşşşşşşşş
yüüüüüürüüüüyoruz sessssssiz ve kedeeeeeerli,
nevizade geceleriiiiiiiii,
inletiyoruz her çıkışında,
(alkışla tempo başlıyor) istiklal caddesini şşşşşşşşşşşşş
(alkış duruyor) boşuna çekilmedi bunca çile,
içiyoruz gündüz gece,
haykırdık ama duymadı hiç kimse
(alkışla tempo başlıyor) peşindeyiz heryerde şşşşşşşş
(alkış duruyor) zaaaten (alkışla tempo) aşklar hep yalan dolan sonu hep acı hüsran, bize her sevdadan geriye kalan sadece GALATASARAY
CİM BOM BOM'UM CİM BOM BOM'UM CANIM FEDA OLSUN SANA HİÇ BİR ŞEYE DEĞİŞİLMEZ SENİN SEVGİN BU DÜNYA DA!"

3-4 kere peş peşe söylendi. Televizyon başında bile o hatasız haykırışa aşık oldum.
Bu kadar yürekten mi söylenir bu beste?
Bu kadar mı haykırarak söylenebilinir?
Demek ki neymiş, Kız'dan siktiri yiyen herkes tribüncü oluyormuş.
(şarbon'un teorisi: tribüncü olduğundan kız'dan siktiri yiyormuş. berlin'de zikiş.)