Gizemli iç dünyamın pekte gizemli olmayan sırları

Yok kapı çalmış. Yok yabancı biriymiş. Yok oğlum sen git konuşmuş. Yok sen daha iyi anlarsınmış. Bunların hiç bir önemi yoktu benim gözümde, ama Annem zorla'da olsa uykumu bölüp kapıdaki adamla konuşmamı istemişti. Saat öğleden sonra 1-2 civarı olabilir dedim kendi kendime, ama bu yine de uyanmak için bir neden değildi. "ııııahh giat sen konuuuuş hıııııııııhhhhhhhh" dedim anneme "Kalk lan hadi" dedi. O an aklıma lise de vücut dilinin çok önemli bir şey olduğunu, hatta ağzımızdan çıkan her sözden daha önemli olduğunu, çünkü yalan söylesen bile vücut dilinin mutlaka seni ele vereceğini öğrenmiştik. Belki tam olarak bunu öğrenmedik ama buna benzer bir şey öğrendiğimizi hatırlar gibiydim. Aslında bu konu lise çağımda okulda işlenen bir dersin konusu olmadığını, televizyon karşısında uyuklarken izlediğim bir belgeselden aklımda kalan bir şey olduğu sonradan hatırlamıştım. "yorganı bi anda ayaklarımla teperek yere fırlatayım 'hmpfff' diye nefes verip aynı anda kaşlarımı çatarak sinirli olduğumu gösterip kalkayım yatağımdan ki vücut dilim de sözlerim gibi sinirimi vurgulasın" diye düşündüm ve hiç zaman geçirmeden uygulamaya geçtim. Ayaklarla yorganı tekmeleme olayını gayet başarıyla tamamladım sıra nefes verip ayağa kalkmaya gelmişti. Tam o esnada önceden paso gerilip durduğumdan çüküm'de iyice gerilmişti, sabah gerginliği yaşıyordu.
Acil bir başka plan üretmeliydim. Annemin yanında boxerdan dışarı uzayan dalgayla ayağa kalkmak imkansız ötesiydi. Bir ara "ulan siktir et direkt bu halinle çık adamın karşısına, ne bok istiyomuş sor böyle" dedim ama o planı iyi bulmadığımdan kafamdan yok ettim. Anneye gözükmeden kapıya kadar gitmekte imkansızdı. Çareyi "tamam tamam kalkıyorum, sen git üstümü giyinip gelcem" demekle buldum. Annem onca yorgan-tekme ve sinir gösterisi sonunda hala yüzükoyun yatmama anlam verememiş bir yüz ifadesiyle odamdan çıktı ve salona geçti. O sırada ayağa kalktım ve "hmpffffff" diye nefes verip çatık kaşla sinirimi yansıtamadığım için hayatımda ilk defa pipime kızdım.
Kapıya gittim adama derdini sordum, yok neymiş efendim, bu sabah saat 8de birileri matkap motoruyla durmadan çalışma yapmışta, bunun kim olduğunu araştırıyormuşta, çünkü şikayetçiymişte, çünkü daha uyuyormuşta, ev sahibine mektup yazacakmışta, sıkıntısını dile getirecekmişte, falanmışta filanmışta işte.
tekrar iç dünyama dönüp "ulan eşşoğlueşşeğin evladı, seni o matkap rahatsız etmiş uyanmışın, peki bana niye matkap oluyorsun, hemde olayın üstünden 5 saat geçti bre göt" dedim. Adama ise "baba yaa yangın olmuştu ya, onun tadilat çalışmaları işte" dedim. Adam anlayışla karşıladı "aa evet öyleyse haklılar, bak bu hiç aklıma gelmemişti" dedi. Ben ise adamı kast ederek "aklını sikeyim" dedim içimdeki en sadık dostuma. O da anlayışla karşıladı beni.