İlk iş günüm

İşe daha yeni başlayacaktım. İş garanti olduğundan sadece gidip yaklaşık 1 yıl önce tanıştığım şirketin genel müdürüne "selam ben geldim" diyecektim. Sabah erkenden uyandım. "ilk iş günü vaktinde git oğlum" dedim ve giyinip çıktım evden.
Verdikleri adresi buldum fakat o adamı nasıl bulacaktım? Alt katta kapısı açık bi dükkana gittim ve "Mr. Özgü'yü arıyorum ben" dedim. Orda bulunan kadın kalktı ayağa ve nasıl 3. kata çıkacağımı gösterdi. atladım asansöre çıktım ve beklemeye koyuldum. Kendisi azıcık geç kaldı. Geldikten sonra sanki takım elbise giymişim ve saygımdan önümü ilikleyecekmişim gibi yaptım. o nasıl oluyor lan diyeceksiniz şimdi biliyorum. valla açıklaması zor ama tişörtümü alıp oraya buraya çekiştirdim işte. zaten diğer elimde de sivi'mi tutuyordum.
"Gel enisciğim gel kardeşciğim" diyerek gayet içten bir şekilde beni odasına davet etti. Girdik, ceketini çıkarttı, çantasını yere koydu, ve hayvan gibi olan patron koltuğuna kendini resmen attı.
Bende masanın diğer tarafında duran tabureye (evet hakkaten tabure vardı, sırtımı bile yaslayamadım, resmen eziyet çektirmek için koymuş sanki onu oraya) oturdum.
"eee nasılsın, çabuk buldun mu burayı" dedi "evet abi valla viyana pek bi harikaymış şahane ulaşım sistemi yapmış adamlar ehehe" diyip hemen yaşadığı şehri övdüm. övdüm ki o da beni övsüm. "hee benim arabam var ben bilmiyorum otobüsleri pek" dedi. "ehehe" dedim tekrardan.
Herşeyi pek bi detaylıca konuştuktan sonra "gel sana arkadaşları tanıştırayım" dedi. kalktık çıktık odadan ve her karşımıza çıkan herkesle tanıştırdı beni. daha doğrusu ben arkasında duruyodum o da "naber kenan işler nasıl. iyisin? tamam hadi görüşürüz" diyip tam yanından ayrılmak için arkasını döndüğünde beni fark edip "haa bak enis kenan kenan enis. enis bizim yeni elemanımız" diye beni tanıştırdı herkesle.
Sonra aşağı kat'a indik. "Enis burası da bizim müşterilerle direkt ilişki de olduğumuz şubemiz" dedi "nasıl bir ilişki ya rabbim bu" diye içimden geçirdim. sonra yolu sorduğum kadını gördük. daha demin yol sorduğum birisiyle tekrar tanışmak için karşılaşmanın ne kadar iğrenç olduğunu o an anladım. ama yapacak bir şey yoktu. zaten ben işe başladıktan 3 gün sonra kovuldu garibim. boşuna tanıştım.
Bana odamı gösterdikten sonra yanımdan kayboldu bi anda Mr. Özgü. kaybolmadan önce de "hadi başla işe" dedi. ilk iş günüm olduğundan hiç bir olaydan haberim yoktu ve yardım edecek kimsem de yoktu. oturdum. bilgisayarı açtım. msn'i yükledim. ve tam 13 ay sonra istifa mı verip işten ayrıldım.